Bij het ontwikkelen van nieuwe kennis sta je altijd op de schouders van reuzen. Gedurende al mijn studies en onderzoeken heb ik altijd veel inspiratie gehaald uit de onderzoeksresultaten en theorieën van anderen en daarop voortgebouwd.
Nu ik tijdelijk in Berlijn woon ervaar ik tijd en ruimte om al deze kennis te overdenken. Ik pak ‘oude reuzen’ opnieuw op en herlees de inhoud vanuit nieuwe perspectieven. En ik ontdek ‘nieuwe reuzen’. Ik lees boeken en artikelen, maar altijd met een gedegen wetenschappelijke onderbouwing én een brug naar de kunsten, creativiteit of gezondheid.
Met meer aandacht dan ooit kan ik de verschillende materie doorgronden. In alle rust denk ik na over hoe verschillende kennisbronnen soms met andere woorden hetzelfde zeggen of elkaar aanvullen. Ik denk na over hoe deze kennis zich verhoudt tot de kennis uit mijn eigen onderzoek en over de vraag hoe de kunsten bijdragen aan gezondheid. Als puzzelstukken vallen ze in elkaar. Dat is wat tijd, rust, ruimte en aandacht met mijn brein doet; ik maak connecties die ik eerder niet zo expliciet kon maken.
Met name gericht op hoe de kunsten balans en adaptief vermogen vergroten in het omgaan met stress vanuit neurowetenschappelijk perspectief. Waarbij ik vanuit verschillende neuropsychologische principes de analoge werking tussen het vormgeven in de kunsten en de verbetering van mentale gezondheid probeer te verklaren. Ik geef er inmiddels regelmatig masterclasses en workshops over. Ook dat scherpt mijn ideeën steeds verder aan. De puzzel lijkt steeds meer compleet te raken en roept bij mij de vraag op: zou het mogelijk om tot een nieuwe theorie te komen? Geen ‘oude kennis in een nieuw jasje’, maar een theorie die daadwerkelijk iets toevoegt aan de bestaande reuzen. Een theorie die mogelijk weer een basis vormt voor verder onderzoek, en relevant is voor het onderwijs en de praktijk? Zou het de moeite waard zijn er een boek aan te wijden? En heb ik daar wel tijd voor net nu ik een contract bij Routledge heb getekend voor een Engelse vertaling van mijn eerste boek…?
Maar ik voel een soort van urgentie om deze theorie op papier te zetten en ik heb nu die tijd, rust, enzovoort. Dus….ik denk dat ik me maar aan dat boek ga wagen! Goed idee? Laat het me weten!
Foto: Een kleine greep uit mijn boekenkast
Gemaakt door: István Pénzes
Leuk Ingrid, spannend wat er gaat ontstaan!
Ook zou ik nieuwsgierig zijn naar wat er ontstaat als je kan vertrouwen op de enorme kennis die je in je systeem hebt, en vanuit dat vertrouwen kan schrijven... minder primair aangestuurd door de ratio. Zou ik heel benieuwd zijn waar jouw autonome "ik" je gaat brengen!
Maar misschien is dat voor een volgend, volgend boek 😉
Groetjes Lise